- IBICES CC
- IBICES CC.inter alia animalia herbatica, quae die muneris rapienda populo concessit, Gordianus apud Iul. Capitolin. in Vita eius. Est autem Ibex, Hebt. jaal, quod nomen ab ascensu accepit, eo quod in summis montibus degit, Psalm. 104. v. 18. Cornua habet vastissima, quae a capite usque ad clunes protenduntur, memoratque Scalig. vetulorum cornu pependisse pondo duodeviginti, et in quibusdam nodos 24. numerari totidem Annorum coniecturam. Ea inter pretiosas merces recensentur Ezech. c. 27. v. 15. idque propter multiplicem eorum usum. In Libya enim ingentium poculorum vicem praestare, et si perite excaventur, tricongiorum, refert Aelian. l. 14. c. 16. Ex iisdem arcus in Creta fieri, apud Bellon. exstat. Unde non dubitat Bochart. quin Homeri ἴξαλος, Il. δ. v. 105. sit Ibex, cum et agrestis capra et in rupibus depreheusa dicatur et habuisse κέρατα ἑκκαιδεκάδωρα,cornua palmarum sedecim, ex quibus Pandaro arcus fabricatus, vide infra. In Haec cornua, ait Plin. l. 8. c. 53. se librant lbices, ut tormento aliquo rotati in petras, potissimum e monte aliquo in alium transilire quoerentes, atque recussis pernicius, quo libuerit, exsultant. Quo pertinent illa virg. Aen. l. 4. v. 152.Ecce ferae saxi deiectae vertice capraeDecurrêre iugisQuod si earum aliqua in praeceps cadat, tali membrorum sunt robore, ut maneant illaesae, cum similem habeant petris duritiem, in cornibus maxime; quae a capite usque ad nates pertingentia ita eas tutantur, ut ne a petris quidquam timeant, Aelian. Isid. Alii. Porro in cornibus duo esse foramina, per quae respirent, quibusque obturatis pereant ilico, scribit Damit; idemque refert de aegagro, qui cum Ibice idem, Oppian. l. 2.Εἰ δέ τις αἰγάγρου κηρὸν κέρασιν περιχέυοι,Ζωῆς ἐξέκλεισεν ὁδοὺς, πνοιῆς τε διαύλους.Quod si quis aegagricornibus ceram circumfuderit,Vitae is intercluserit vias, vespir ationisque meatus etc.Plura de hoc animali, ςτοργῇ inprimis earum tum in catulos, cum capti abducuntur, tum in parentes senio confectos: de fabella item Iudaeorum, Ionam ab ibice lactatum, dicentium, vide apud Sam. Bochart. Hieroz. Part. prior. l. 3. c. 23. de partu illarum difficili, apud G. Ioh. Voss. de orig. et progr. Idol. l. 3. c. 49.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.